Rubbergietwerk Spuitgieten voor rubberproducten
Op maat gemaakte spuitgegoten producten
Persvormen
Bij compressiegieten wordt de rubbersamenstelling in een vormholte gestoken en wordt er druk uitgeoefend om het materiaal in de gewenste vorm te comprimeren. Vervolgens wordt warmte gebruikt om het rubber uit te harden. Deze methode wordt vaak gebruikt voor de productie van producten zoals pakkingen, afdichtingen en auto-onderdelen.
Spuitgieten
Spuitgieten houdt in dat gesmolten rubber onder hoge druk in een mal wordt gespoten. Dit proces is ideaal voor het vervaardigen van ingewikkelde en nauwkeurige onderdelen, waaronder auto-onderdelen en consumptiegoederen. Overmolding en insert moulding zijn variaties op dit proces, waarbij voltooide metalen onderdelen in de malholte worden geïntegreerd voordat rubber wordt geïnjecteerd.
Overdrachtgieten
Door de aspecten van compressie en spuitgieten te combineren, wordt bij transfergieten gebruik gemaakt van een afgemeten hoeveelheid rubber in een verwarmde kamer. Een plunjer perst het materiaal in een vormholte, waardoor het geschikt is voor de productie van elektrische connectoren, doorvoertules en kleine precisieonderdelen.
Extrusie
Extrusie wordt gebruikt om doorlopende stukken rubber te creëren met specifieke dwarsdoorsnedevormen, zoals slangen, buizen en profielen. Het rubber wordt door een matrijs geperst om de gewenste configuratie te bereiken.
Uitharding (vulkanisatie)
Uitharden of vulkaniseren omvat het verknopen van de rubberpolymeerketens om de sterkte, elasticiteit en hittebestendigheid te verbeteren. Dit wordt bereikt door het uitoefenen van warmte en druk op het gevormde rubberproduct, met gebruikelijke methoden zoals stoom-, hete lucht- en microgolfuitharding.
Verbinding van rubber op metaal
Door een gespecialiseerd proces, waarbij rubber op metaal wordt gebonden, ontstaan producten die de flexibiliteit van rubber combineren met de sterkte van metaal. Het rubberen onderdeel wordt voorgevormd of gegoten, met lijm op het metalen oppervlak geplaatst en vervolgens onderworpen aan hitte en druk voor vulkanisatie of uitharding. Dit proces verbindt het rubber chemisch met het metaal, waardoor een robuuste en duurzame verbinding ontstaat die cruciaal is voor toepassingen die zowel trillingsdemping als structurele ondersteuning vereisen.
Compounding
Compounding houdt in dat ruwe rubbermaterialen met verschillende additieven worden gemengd, zodat een rubbercompound met specifieke eigenschappen ontstaat. Additieven kunnen uithardingsmiddelen, versnellers, antioxidanten, vulstoffen, weekmakers en kleurstoffen omvatten. Dit mengen wordt doorgaans uitgevoerd in een tweewalsmolen of een interne menger om een uniforme verdeling van de additieven te garanderen.
Frezen
Na het compounderen ondergaat de rubbercompound maal- of mengprocessen om het materiaal verder te homogeniseren en vorm te geven. Deze stap verwijdert luchtbellen en garandeert uniformiteit in de compound.
Nabewerking
Na het uitharden kan het rubberproduct aanvullende processen ondergaan, waaronder trimmen, ontbramen (het verwijderen van overtollig materiaal) en oppervlaktebehandelingen (zoals coatings of polijsten) om aan specifieke eisen te voldoen.
Toepassing van rubberen vormdeel
Rubberen vormmaterialen
Elk type rubber heeft een aantal specifieke eigenschappen, waardoor het geschikt is voor specifieke toepassingen. De selectie van rubbermateriaal hangt af van factoren zoals het beoogde gebruik, omgevingsomstandigheden, temperatuur, blootstelling aan chemicaliën en gewenste fysieke kenmerken.
Hier zijn enkele primaire soorten rubber:
Natuurlijk rubber (NR):
Afgeleid van het latexsap van de rubberboom (Hevea brasiliensis), staat natuurlijk rubber bekend om zijn hoge elasticiteit en veerkracht. Het wordt vaak gebruikt in toepassingen zoals banden, schoenen en consumentenproducten en heeft een beperkte weerstand tegen hitte en chemicaliën.
Synthetisch rubber:
Synthetische rubbers, kunstmatig gemaakt door middel van chemische processen, bieden een breed scala aan eigenschappen. Enkele veel voorkomende typen zijn:
Styreen-butadieenrubber (SBR)
Op grote schaal gebruikt voor uitstekende slijtvastheid en duurzaamheid, vaak aangetroffen in autobanden en transportbanden.
Polybutadieenrubber (BR):
Gewaardeerd vanwege de hoge veerkracht en flexibiliteit bij lage temperaturen, vaak gebruikt bij de productie van banden en als impactmodificator in kunststoffen.
Nitrilrubber (NBR):
Vertoont uitzonderlijke weerstand tegen olie, brandstof en chemicaliën, waardoor het geschikt is voor afdichtingen, pakkingen en O-ringen in de automobiel- en industriële sector.
Butylrubber (IIR):
Bekend om zijn ondoordringbaarheid voor gassen, ideaal voor binnenbanden van banden, binnenbekledingen voor opslagtanks voor chemicaliën en farmaceutische stoppers.
Neopreen (CR):
Biedt uitstekende weerstand tegen weersinvloeden, ozon en olie, een populaire keuze voor wetsuits, slangen en autopakkingen.
Ethyleenpropyleendieenmonomeer (EPDM):
Gewaardeerd vanwege zijn weerstand tegen hitte, weersinvloeden en UV-straling, vaak gebruikt in dakbedekkingsmaterialen, afdichtingen voor auto's en elektrische isolatie buitenshuis.
Siliconenrubber (VMQ):
Bekend om zijn uitstekende hittebestendigheid en elektrische isolatie-eigenschappen, vaak gebruikt in medische apparaten, kookgerei, automobieltoepassingen en als afdichtmiddel.
Fluorelastomeren (FKM):
Zeer goed bestand tegen chemicaliën, hoge temperaturen en oliën, vaak gebruikt in toepassingen die uitzonderlijke chemische bestendigheid vereisen, zoals afdichtingen en pakkingen in de chemische en ruimtevaartindustrie.
Chloropreenrubber (CR):
Ook bekend als neopreen, biedt het een goede weerstand tegen verwering en ozon. Het wordt vaak gebruikt in toepassingen die een evenwicht tussen fysieke eigenschappen vereisen, zoals wetsuits en industriële riemen.
Polyurethaan (PU):
Door de eigenschappen van rubber en kunststof te combineren, wordt polyurethaanrubber gewaardeerd om zijn slijtvastheid en draagvermogen. Het wordt vaak gebruikt in wielen, bussen en industriële machinecomponenten.