قالب گیری تزریقی قالب گیری لاستیکی برای محصولات لاستیکی

قالب گیری فشاری

در قالب‌گیری فشاری، ترکیب لاستیکی در داخل یک حفره قالب وارد می‌شود و فشار وارد می‌شود تا ماده به شکل دلخواه فشرده شود. سپس از گرما برای پخت لاستیک استفاده می شود. این روش معمولا برای تولید محصولاتی مانند واشر، مهر و موم و قطعات خودرو استفاده می شود.

قالب گیری تزریقی

قالب گیری تزریقی مستلزم تزریق لاستیک مذاب به داخل قالب تحت فشار بالا است. این فرآیند برای ساخت قطعات پیچیده و دقیق از جمله قطعات خودرو و کالاهای مصرفی ایده آل است. قالب گیری بیش از حد و قالب گیری درج، انواعی از این فرآیند هستند که شامل ادغام قطعات فلزی تکمیل شده در حفره قالب قبل از تزریق لاستیک است.

قالب گیری انتقالی

با ترکیب جنبه های قالب گیری فشرده سازی و تزریقی، قالب گیری انتقالی از مقدار اندازه گیری شده لاستیک در یک محفظه گرم استفاده می کند. یک پیستون مواد را وارد حفره قالب می کند و آن را برای تولید اتصالات الکتریکی، گرومت ها و قطعات دقیق کوچک مناسب می کند.

اکستروژن

اکستروژن برای ایجاد طول های پیوسته لاستیک با اشکال مقطعی خاص مانند شیلنگ ها، لوله ها و پروفیل ها استفاده می شود. لاستیک برای رسیدن به پیکربندی مورد نظر از طریق یک قالب عبور می کند.

پخت (ولکانیزاسیون)

پخت یا ولکانیزاسیون شامل اتصال عرضی زنجیره های پلیمری لاستیکی برای افزایش استحکام، کشش و مقاومت در برابر حرارت است. این امر از طریق اعمال گرما و فشار به محصول لاستیکی قالب‌گیری شده با روش‌های متداول از جمله بخار، هوای داغ و پخت مایکروویو به دست می‌آید.

اتصال لاستیک به فلز

یک فرآیند تخصصی، اتصال لاستیک به فلز محصولاتی را ایجاد می کند که انعطاف پذیری لاستیک را با استحکام فلز ادغام می کند. جزء لاستیکی از پیش ساخته یا قالب‌گیری می‌شود، با چسب روی سطح فلز قرار می‌گیرد و سپس برای ولکانیزه شدن یا پخت تحت فشار و حرارت قرار می‌گیرد. این فرآیند از نظر شیمیایی لاستیک را به فلز متصل می کند و یک اتصال قوی و بادوام برای کاربردهایی که نیاز به لرزش ارتعاش و پشتیبانی ساختاری دارند، ایجاد می کند.

مرکب شدن

ترکیب شامل مخلوط کردن مواد خام لاستیکی با مواد افزودنی مختلف برای ایجاد یک ترکیب لاستیکی با خواص خاص است. افزودنی ها ممکن است شامل عوامل پخت، شتاب دهنده ها، آنتی اکسیدان ها، پرکننده ها، نرم کننده ها و رنگ ها باشند. این اختلاط معمولاً در آسیاب دو رول یا میکسر داخلی انجام می شود تا از توزیع یکنواخت مواد افزودنی اطمینان حاصل شود.

آسیاب

پس از ترکیب، ترکیب لاستیکی تحت فرآیندهای آسیاب یا اختلاط قرار می گیرد تا مواد را بیشتر همگن و شکل دهد. این مرحله حباب های هوا را حذف می کند و یکنواختی را در ترکیب تضمین می کند.

پس پردازش

پس از عمل آوری، محصول لاستیکی ممکن است تحت فرآیندهای اضافی، از جمله پیرایش، فلاش کردن (حذف مواد اضافی) و عملیات سطحی (مانند پوشش یا پرداخت) برای برآوردن نیازهای خاص قرار گیرد.

لاستیک طبیعی (NR):

لاستیک طبیعی که از شیره لاتکس درخت لاستیک (Hevea brasiliensis) به دست می آید، به دلیل خاصیت ارتجاعی و انعطاف پذیری بالا شناخته شده است. معمولاً در کاربردهایی مانند لاستیک ها، کفش ها و محصولات مصرفی استفاده می شود، مقاومت محدودی در برابر حرارت و مواد شیمیایی دارد.

لاستیک مصنوعی:

لاستیک های مصنوعی که به طور مصنوعی از طریق فرآیندهای شیمیایی ایجاد می شوند، طیف وسیعی از خواص را ارائه می دهند. برخی از انواع رایج عبارتند از:

لاستیک استایرن-بوتادین (SBR)

به طور گسترده برای مقاومت در برابر سایش و دوام عالی استفاده می شود، که اغلب در تایرهای خودرو و تسمه نقاله یافت می شود.

لاستیک پلی بوتادین (BR):

دارای ارزش برای انعطاف پذیری بالا و انعطاف پذیری در دمای پایین، معمولاً در تولید تایر و به عنوان یک اصلاح کننده ضربه در پلاستیک استفاده می شود.

لاستیک نیتریل (NBR):

مقاومت فوق‌العاده‌ای در برابر روغن، سوخت و مواد شیمیایی از خود نشان می‌دهد که آن را برای آب‌بند، واشر و حلقه‌های اورینگ در بخش‌های خودروسازی و صنعتی مناسب می‌سازد.

لاستیک بوتیل (IIR):

شناخته شده برای نفوذ ناپذیری در برابر گازها، ایده آل برای لوله های داخلی تایر، پوشش داخلی مخازن ذخیره مواد شیمیایی، و درپوش های دارویی.

نئوپرن (CR):

مقاومت بسیار خوبی در برابر عوامل جوی، ازن و روغن ارائه می دهد که یک انتخاب محبوب برای لباس های مرطوب، شیلنگ ها و واشرهای خودرو است.

مونومر اتیلن پروپیلن دی ان (EPDM):

برای مقاومت در برابر گرما، هوازدگی و اشعه ماوراء بنفش ارزش دارد، که اغلب در مواد سقف، مهر و موم خودرو، و عایق الکتریکی در فضای باز استفاده می شود.

لاستیک سیلیکونی (VMQ):

به دلیل مقاومت عالی در برابر حرارت و خواص عایق الکتریکی شناخته شده است که معمولاً در دستگاه های پزشکی، ظروف پخت و پز، کاربردهای خودرو و به عنوان درزگیر استفاده می شود.

فلورالاستومرها (FKM):

بسیار مقاوم در برابر مواد شیمیایی، دماهای بالا و روغن ها، معمولاً در کاربردهایی که نیاز به مقاومت شیمیایی استثنایی دارند، مانند مهر و موم و واشر در صنایع شیمیایی و هوافضا استفاده می شود.

لاستیک کلروپرن (CR):

همچنین به عنوان نئوپرن شناخته می شود، مقاومت خوبی در برابر عوامل جوی و ازن دارد. اغلب در کاربردهایی که نیاز به تعادل خواص فیزیکی دارند، مانند لباس های مرطوب و کمربند صنعتی استفاده می شود.

پلی اورتان (PU):

با ترکیب خواص لاستیک و پلاستیک، لاستیک پلی اورتان به دلیل مقاومت در برابر سایش و ظرفیت تحمل بار مورد قدردانی قرار گرفته است. معمولاً در چرخ ها، بوش ها و اجزای ماشین آلات صنعتی استفاده می شود.